Conform de wetgeving bescherming van persoonsgegevens bieden wij u ons Privacy & Cookie beleid aan. Dit beleid geldt voor alle services die wij als bedrijf verlenen.
Beste Gerda, kinderen en kleinkinderen,
heel veel mooie herinneringen aan oom Appie. Vroeger toen ik een jaar of 12 was mocht ik wel eens mee met hem in de vrachtauto naar Rotterdam om bij metaalbedrijf Stokvis onderdelen op te halen. Dat was een enorme reis vanuit Laren. Ook ging ik met Appie en Jan mee naar de TT in Assen.
Maar vooral de verjaardagen en visites waar broers en zussen Lammertink met aanhang op bezoek kwamen. Altijd plezier en lol, kaartspelen en Appie als gangmaker met grappen. Ook de gezamenlijke vakanties en voorbereidingen zijn onvergetelijke verhalen. Wij zijn al eens met onze jongens bij de familie op bezoek geweest in hun vakantie op de boerderij in Schwarzenberg (Die foto wilde ik uploaden, maar dat kan helaas niet, die houden jullie te goed).
Maar ook de keren dat hij voor ons een stoel of een bank prachtig heeft bekleed waren bijzonder: “dat is de laatste keer dat ik die stoel heb bekleed, dat doe ik nooit weer, veel te veel werk!” maar het was wel keurig gemaakt. Gouden handen, waar zijn moeder Hanna vol trots over zei als iemand anders ook zelf iets had gemaakt: “dat kan onz’n Appie ok wel!”.
Heel veel warme herinneringen aan Appie, een onvergetelijke man, vader, opa en “oom” voor ons.
Veel sterkte, maar kijk ook met trots en liefde terug op het leven van Appie.
Oom Appie bracht altijd reuring in de tent. Dat vonden we gezellig. Je kwam hem overal tegen doordat hij zo actief was met allerlei vrijwilligerswerk en op de loarnse karmse waren ze tot op hoge leeftijd present. Familie gecondoleerd met het overlijden van een markante persoonlijkheid!
Ome Appie heeft voor mij altijd veel betekend als jongen mocht ik zondags met hem mee met de OAD bus met het eerste elftal van de Witkampers.
Na de verplaatsing na het Larensebroek heel veel uren samen gewerkt, was een alles kunner deed het wel graag op zijn manier maar wij konden het meestal goed met elkaar vinden.
Aan het eind van de middag of wanneer het werk klaar was even afsluiten met een borreltje en een sigaartje was vaste prik.
Wij zijn hem dankbaar en zal hem ook zo blijven herinneren als diegene die altijd voor ons klaar stond.
Sterkte met zijn allen.
Groet. Henk
Gecondoleerd met het verlies van ome Appie.
Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen met dit verlies.
Ik herinner mij ome Appie als een lieve man, die erg graag op de zaterdag na wat klussen een borrel kwam drinken. Een glaasje jenever met een lepeltje suiker.
Rust zacht ome Appie.
Veel sterkte voor alle nabestaanden.
Ome Appie heel veel mooie herinneringen. Je was vaak te vinden bij bij ons thuis. Even op bezoek maar ook klusjes doen op de boerderij bij mijn ouders en opa en oma. Na het klussen werd de dag in de middag vaak met z’n allen afgesloten om het genot van een drankje. Het drankje van ome Appie een glaasje jonge jenever met een beetje suiker erin met een klein lepeltje. Je hield altijd van een geintje en een grapje en vond het ook leuk om ons soms even de gek aan te steken.
Ik wens tante Gerda kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe.
Mooie herinneringen aan een lieve zorgzame man. Met zijn grappen en grollen zorgde hij er voor dat ik veilig naar Witkamp kon ? en daarom ook mocht.
“Dearne aj een biertje wilt dan kom ie bie mie en ie nemt van niemand wat an!”
Altijd in voor een grap en gekkigheid. Als ome Appie er was, dan was het ook gezellig in mijn beleving.
Wij wensen tante Gerda, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe.
Lieve groet,
Rens en Linda
Milan, Maud en Jesse
Bakker- Koeslag (van Evert en Wilja)
Tijdens de schoolreisjes op de lagere school last van wagenziekte. Altijd misselijk en uiteindelijk niet meer mee op schoolreis. Ga maar eens met mij mee, aldus ome Appie, kijken of het met de vrachtwagen wel lukt. ’s Morgens vroeg mee naar Transportbedrijf Donderman voor een rit naar het westen van het land. Het was geweldig en van wagenziekte was geen sprake.
Dit,. bijna 60 jaar geleden, was het begin van een bijzonder mooie periode in mijn jonge jaren. Als de dag van gisteren herinner ik mij de ritten naar Rotterdam en omstreken, het bijzondere vervoer van lang transport van betonnen brugdelen naar Willemstad en grote en lange buizen naar Oostmahorn voor de aanleg van het Lauwersmeer. Bijzonder waren de ritten naar België. Eest Machelen bij Brussel en later vette buizen laden aan de Franse grens. Een enkele keer met een overnachting in een Scania (zonder slaapcabine), met de volgende dag lossen bij de Buiscar in Apeldoorn. Onderweg werd ik altijd verwend met koffie met vaak wat lekkers en af en als het eens wat later was een bal gehakt. Zelfs toen ik werkzaam was bij de toenmalige boterfabriek in Laren was ik tijdens mijn vrije te vinden bij Dondertman. In de periode dat er twee jonge chauffeurs verongelukten bij Donderman was tante Gerda niet zo blij dat ik mee ging, immers zonder gevaar waren toentertijd de ritten dus niet. Ome Appie had hier schijnbaar minder problemen mee, want naar hem luisterde ik beter dan mijn eigen ouders. Zoals bekend was ome Appie bijzonder secuur en zuinig op alles. Een lading vastknopen, ging nog met touw, duurde wel eens iets langer dan bij de andere chauffeurs, maar je kon met zijn lading wel naar Moskou rijden, altijd vast en zeker. Ook bijzonder was zijn rijstijl. Altijd rustig en achteruit rijden alleen op de spiegels, voor iedereen een lust om te zien. Af en toe mocht ik met de vrachtwagen met oplegger op industrieterreinen een stukje rijden. Rond mijn 16e jaar werd mij gevraagd om af en toe tankwagens met melk te laden bij de boterfabriek in Laren, dan kon de betreffende chauffeur even thuis warm eten. Alles werd door de chauffeur klaar gezet, vrachtwagen eronder en laden maar. Er kwam echter geen melk uit de kraan, maar wel melk door de afvoerput. Deze chauffeur was Ome Appie dus niet, want die overkwam dit zeker niet. Door genoemde ervaringen wilde ik dus graag chauffeur worden, wat mijn vader echter niet zag zitten. Uiteindelijk geen chauffeur geworden en zeer tevreden met mijn werkzame leven. Een herinnering wat mij nog dagelijks “voor de voeten loopt” is een houten schraag, op ambachtelijke wijze gemaakt door ome Appie in 1976, en gebruik ik nog steeds.
Graag wil ik deze bijzondere ervaringen met jullie delen. Zoals geschreven op de condoleance-kaart konden wij als gevolg van vakantie geen uitvoering geven aan het afscheid en het persoonlijk condoleren.
hartelijke groet, Harry en Joke Nijenhuis
Beste Gerda, kinderen en kleinkinderen,
heel veel mooie herinneringen aan oom Appie. Vroeger toen ik een jaar of 12 was mocht ik wel eens mee met hem in de vrachtauto naar Rotterdam om bij metaalbedrijf Stokvis onderdelen op te halen. Dat was een enorme reis vanuit Laren. Ook ging ik met Appie en Jan mee naar de TT in Assen.
Maar vooral de verjaardagen en visites waar broers en zussen Lammertink met aanhang op bezoek kwamen. Altijd plezier en lol, kaartspelen en Appie als gangmaker met grappen. Ook de gezamenlijke vakanties en voorbereidingen zijn onvergetelijke verhalen. Wij zijn al eens met onze jongens bij de familie op bezoek geweest in hun vakantie op de boerderij in Schwarzenberg (Die foto wilde ik uploaden, maar dat kan helaas niet, die houden jullie te goed).
Maar ook de keren dat hij voor ons een stoel of een bank prachtig heeft bekleed waren bijzonder: “dat is de laatste keer dat ik die stoel heb bekleed, dat doe ik nooit weer, veel te veel werk!” maar het was wel keurig gemaakt. Gouden handen, waar zijn moeder Hanna vol trots over zei als iemand anders ook zelf iets had gemaakt: “dat kan onz’n Appie ok wel!”.
Heel veel warme herinneringen aan Appie, een onvergetelijke man, vader, opa en “oom” voor ons.
Veel sterkte, maar kijk ook met trots en liefde terug op het leven van Appie.
Oom Appie bracht altijd reuring in de tent. Dat vonden we gezellig. Je kwam hem overal tegen doordat hij zo actief was met allerlei vrijwilligerswerk en op de loarnse karmse waren ze tot op hoge leeftijd present. Familie gecondoleerd met het overlijden van een markante persoonlijkheid!
Ome Appie heeft voor mij altijd veel betekend als jongen mocht ik zondags met hem mee met de OAD bus met het eerste elftal van de Witkampers.
Na de verplaatsing na het Larensebroek heel veel uren samen gewerkt, was een alles kunner deed het wel graag op zijn manier maar wij konden het meestal goed met elkaar vinden.
Aan het eind van de middag of wanneer het werk klaar was even afsluiten met een borreltje en een sigaartje was vaste prik.
Wij zijn hem dankbaar en zal hem ook zo blijven herinneren als diegene die altijd voor ons klaar stond.
Sterkte met zijn allen.
Groet. Henk
Gecondoleerd met het verlies van ome Appie.
Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen met dit verlies.
Ik herinner mij ome Appie als een lieve man, die erg graag op de zaterdag na wat klussen een borrel kwam drinken. Een glaasje jenever met een lepeltje suiker.
Rust zacht ome Appie.
Veel sterkte voor alle nabestaanden.
Ome Appie heel veel mooie herinneringen. Je was vaak te vinden bij bij ons thuis. Even op bezoek maar ook klusjes doen op de boerderij bij mijn ouders en opa en oma. Na het klussen werd de dag in de middag vaak met z’n allen afgesloten om het genot van een drankje. Het drankje van ome Appie een glaasje jonge jenever met een beetje suiker erin met een klein lepeltje. Je hield altijd van een geintje en een grapje en vond het ook leuk om ons soms even de gek aan te steken.
Ik wens tante Gerda kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe.
Dag ome Appie!
Mooie herinneringen aan een lieve zorgzame man. Met zijn grappen en grollen zorgde hij er voor dat ik veilig naar Witkamp kon ? en daarom ook mocht.
“Dearne aj een biertje wilt dan kom ie bie mie en ie nemt van niemand wat an!”
Altijd in voor een grap en gekkigheid. Als ome Appie er was, dan was het ook gezellig in mijn beleving.
Wij wensen tante Gerda, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe.
Lieve groet,
Rens en Linda
Milan, Maud en Jesse
Bakker- Koeslag (van Evert en Wilja)
Tijdens de schoolreisjes op de lagere school last van wagenziekte. Altijd misselijk en uiteindelijk niet meer mee op schoolreis. Ga maar eens met mij mee, aldus ome Appie, kijken of het met de vrachtwagen wel lukt. ’s Morgens vroeg mee naar Transportbedrijf Donderman voor een rit naar het westen van het land. Het was geweldig en van wagenziekte was geen sprake.
Dit,. bijna 60 jaar geleden, was het begin van een bijzonder mooie periode in mijn jonge jaren. Als de dag van gisteren herinner ik mij de ritten naar Rotterdam en omstreken, het bijzondere vervoer van lang transport van betonnen brugdelen naar Willemstad en grote en lange buizen naar Oostmahorn voor de aanleg van het Lauwersmeer. Bijzonder waren de ritten naar België. Eest Machelen bij Brussel en later vette buizen laden aan de Franse grens. Een enkele keer met een overnachting in een Scania (zonder slaapcabine), met de volgende dag lossen bij de Buiscar in Apeldoorn. Onderweg werd ik altijd verwend met koffie met vaak wat lekkers en af en als het eens wat later was een bal gehakt. Zelfs toen ik werkzaam was bij de toenmalige boterfabriek in Laren was ik tijdens mijn vrije te vinden bij Dondertman. In de periode dat er twee jonge chauffeurs verongelukten bij Donderman was tante Gerda niet zo blij dat ik mee ging, immers zonder gevaar waren toentertijd de ritten dus niet. Ome Appie had hier schijnbaar minder problemen mee, want naar hem luisterde ik beter dan mijn eigen ouders. Zoals bekend was ome Appie bijzonder secuur en zuinig op alles. Een lading vastknopen, ging nog met touw, duurde wel eens iets langer dan bij de andere chauffeurs, maar je kon met zijn lading wel naar Moskou rijden, altijd vast en zeker. Ook bijzonder was zijn rijstijl. Altijd rustig en achteruit rijden alleen op de spiegels, voor iedereen een lust om te zien. Af en toe mocht ik met de vrachtwagen met oplegger op industrieterreinen een stukje rijden. Rond mijn 16e jaar werd mij gevraagd om af en toe tankwagens met melk te laden bij de boterfabriek in Laren, dan kon de betreffende chauffeur even thuis warm eten. Alles werd door de chauffeur klaar gezet, vrachtwagen eronder en laden maar. Er kwam echter geen melk uit de kraan, maar wel melk door de afvoerput. Deze chauffeur was Ome Appie dus niet, want die overkwam dit zeker niet. Door genoemde ervaringen wilde ik dus graag chauffeur worden, wat mijn vader echter niet zag zitten. Uiteindelijk geen chauffeur geworden en zeer tevreden met mijn werkzame leven. Een herinnering wat mij nog dagelijks “voor de voeten loopt” is een houten schraag, op ambachtelijke wijze gemaakt door ome Appie in 1976, en gebruik ik nog steeds.
Graag wil ik deze bijzondere ervaringen met jullie delen. Zoals geschreven op de condoleance-kaart konden wij als gevolg van vakantie geen uitvoering geven aan het afscheid en het persoonlijk condoleren.
hartelijke groet, Harry en Joke Nijenhuis