Ivanka: ‘Ik leer van iedere familie’
Al van kinds af aan was Ivanka Meijerink benieuwd naar wat de dood eigenlijk inhoudt. ‘In mijn jeugd zijn er een paar familieleden van mij overleden. Ik heb dat nooit als eng of naar gezien, maar als iets wat bij het leven hoort’, realiseert ze zich. Toch kwam het toen nog niet in haar op om de uitvaartbranche in te gaan. ‘Nee, na school ben ik meteen in de horeca terechtgekomen. Ik ben begonnen bij een klein horecabedrijf en opgeklommen tot assistent-bedrijfsleider. Later heb ik ook grotere vestigingen van een landelijke keten opgestart als locatiemanager.’
Gevolgen corona
Toch bleef de uitvaartbranche trekken. ‘Ik had het daar thuis met mijn man natuurlijk weleens over gehad. Pas door corona ben ik er uiteindelijk ook echt iets mee gaan doen. De pandemie en lockdown hadden grote gevolgen voor de horeca. We moesten noodgedwongen onze deuren sluiten, en toen we weer open mochten, waren we met een kleine groep collega’s over. Van een aantal was het contract afgelopen of ze hadden een andere baan gevonden.’
De stap gewaagd
‘Met minder mensen moesten we de locatie draaiende houden. Daardoor werd het een stuk zwaarder en maakten we lange dagen. Ik realiseerde me dat als ik iets anders wilde gaan doen, de tijd daar nu rijp voor was. Toen ik op dat moment een vacature bij Funus zag, heeft mijn man mij over de laatste drempel heen geholpen om een brief te schrijven. Toen heb ik, na 28 jaar in de horeca werkzaam te zijn geweest, die stap gewaagd en heb ik gesolliciteerd. Hans de Kluijver van Funus belde me niet veel later op. Hij bood me de kans om samen met een ervaren collega het uitvaartcentrum in Brummen te gaan leiden. Door de combinatie van thuisstudie en het leren in de praktijk kon ik mij het vak eigen maken.’
Geen moment spijt
Van het werken in de horeca naar het leiden van uitvaarten lijkt een grote stap, maar Ivanka heeft er geen moment spijt van gehad. ‘Nee, het is precies wat ik ervan verwacht had. Heel fijn’, klinkt het gepassioneerd. ‘Ik vind het zó mooi om te zien hoe een familie waar ik kom houvast heeft aan mij. En om dan de uitvaart en het afscheid zó te organiseren dat het ook precies is zoals ze gehoopt hadden. Of dat het hun verwachtingen zelfs overtreft. Ik leef mee, heb empathie met de familie en de ene situatie raakt me meer dan de andere, maar het is niet mijn verdriet. Dat kan ik heel goed scheiden. Al heb ik ook weleens een enkele keer natte ogen hoor’, bekent ze eerlijk.
Melding
‘Geen familie, geen overledene en geen uitvaart is hetzelfde’, vervolgt Ivanka haar verhaal. ‘Maar ook geen dag hier is hetzelfde. Als we een melding krijgen, is dat natuurlijk lang niet altijd tussen negen en vijf uur, maar dat kan ook ’s avonds of ’s nachts zijn. Karin en ik wisselen elkaar daarin af. De ene week heeft zij telefoondienst, en de andere week is het mijn beurt. Bij zo’n eerste contact met de familie zetten we de eerste dingen uit: we zorgen dat de overledene verzorgd wordt en eventueel wordt overgebracht naar de plek die de familie of overledene heeft uitgekozen, en bieden vooral ook een luisterend oor. En we maken een afspraak om de concrete zaken, zoals het vastleggen van de dag van de uitvaart, het doorspreken van de kaart, de wensen omtrent de uitvaart, eventuele sprekers, de muziek en dergelijke te regelen.’
Lange en drukke dagen
‘Die eerste twee dagen is het contact met de familie heel intensief en de overige dagen ben ik vooral op de achtergrond aanwezig. Dan is het mijn taak om alles goed te regelen en te zorgen dat de uitvaart vorm krijgt: van het controleren van de drukproef van de kaart, tot het regelen van de begrafenis of crematie en contacten leggen met externe partijen. De hele week werk je met de familie naar de dag toe. We hebben trouwens vaak meerdere meldingen in dezelfde periode en dan doe je dit dus ook allemaal voor die andere families. Dan is het best druk, maar ik houd van lange en drukke werkdagen. Dat heb ik altijd al gehad’, lacht Ivanka. ‘Karin en ik doen het samen en zullen elkaar helpen waar nodig.’
Voldoening
‘Het geeft me altijd zó veel voldoening als ik na afloop van de uitvaart afscheid van de familie neem en terugkrijg dat alles precies zo is gegaan zoals zij het wensten. Want voor ons staat die familie voorop en de overledene staat centraal. Dát is onze drijfveer. Het draait niet om ons, wij zijn ervoor om te zorgen dat alles goed georganiseerd wordt. En als dat dan allemaal is gelukt, dan geeft dat enorm veel voldoening.’
Liefde voor het vak
Ivanka vertelt met veel liefde over haar vak. ‘Ik moet nog zo’n 20 jaar voordat ik met pensioen ga, en ik zie mezelf dit tot die tijd wel doen. Door het volgen van webinars en workshops ben ik mij nog verder aan het bekwamen in onder meer wet- en regelgeving, etiquette en protocollen. Ondanks dat ik al aardig wat families heb mogen begeleiden, ben ik ervan overtuigd dat, ongeacht hoe lang je dit werk al doet, van elke familie nog kan leren. Elke keer weer.’
