Bij de ingang werd ik al opgewacht door een groepsgenoot van Berend. “ Ik weet wel waarom jij komt hoor. Berend is dood!”
Ik blijf even staan en knoop een praatje aan met haar. Ik bevestig haar constatering en vertel dat Berend in zijn eigen kamer zal zijn de komende dagen en dat ze dan nog bij hem mag om dag te zeggen. “Ik ben Angelique en ik woon hier ook, en ik doe de deuren wel voor jou open hoor!”
Een belangrijke rol die Angelique in de dagen tot de uitvaart vol overgave en bijzonder toegewijd vervulde. Op wacht staan voor als wij kwamen en er zorg voor dragen dat de deur open was.
Op de dag van de uitvaart gingen alle mede bewoners mee naar de uitvaart. Een lange stoet volgde de rouwauto en ik had extra tijd gepland voor het in en uitstappen zodat alle bewoners rustig op de plek konden komen waar de dienst voor Berend plaatsvond.
De één klappend en zingend van opwinding, “ Aula, aula!” en een ander roept heel hard “ We gaan zingen!”
en de ander heel stilletjes en verdrietig om het verlies van hun vriend Berend.
Berend had ook een beetje een verkering, zijn lief heeft speciaal op deze dag een hoedje op voor haar lieve Berend.
Ze huilt met lange halen en snikken. Intens verdrietig omdat haar grote liefde, Berend, niet meer bij haar is.
In de aula komt een drietal vrienden uit de groep naar voren geschuifeld, de één met een rollator, de anderen aan de hand van een begeleidster. Ze gaan samen achter het spreekgestoelte staan en om de beurt vertellen ze huilend hoe lief ze Berend vonden en hoe erg ze hem zullen missen.
Na het kaarsen aansteken en zingen van de hen welbekende liedjes gaan we met zijn allen Berend naar zijn laatste rustplaats brengen. Op de Fietse van Skik klinkt uit de geluidsinstallatie. Berends lievelingslied. Er zijn dragers en Berend wordt op de schouders van de dragers naar zijn graf gedragen. Te midden van al zijn vrienden en familie…
Uitvaren met mensen die een verstandelijke beperking hebben vind ik altijd erg bijzonder. De puurheid van hun reacties en de oprechte emoties raken me soms toch onverwacht.
Die puurheid is prachtig en daar kunnen wij best af en toe van leren…
